Wiersz napisany na zadanie domowe w gimnazjum na lekcję języka polskiego. Otrzymałam za niego ocenę bardzo dobrą i uznanie polonistki, która zobaczywszy sposób zapisu była wyraźnie pod wrażeniem (najpierw przeczytałam go, a dopiero później polonistka zobaczyła, jak został zapisany). Pochwaliła mnie na forum klasy. Wiersz napisałam w drugiej klasie, a kartkę z zeszytu wyrwałam - na pamiątkę - i mam do dziś :) DOM JEST WE MNIE D omy są wysokie, domy są potężne O gromne, wielopiętrowe, a czasem mosiężne M ój dom - to chata, uboga, lecz bogata J est w niej wiele miejsca E sencji życia, radości i szczęścia S mutku, żalu, a czasem rozpaczy T u każda z emocji odwiedzić mnie raczy W e mnie jest dusza, we mnie jest dom E migracyjny, bezpieczny schron M iejsce rozmyślań i wyciszenia N ienaruszone wnętrze płomienia* I czar spełniający wszystkie marzenia E fekt: kto nie ma domu, ten nie ma schronienia * serca