Przejdź do głównej zawartości

Posty

Moje drugie mydło - zdjęcia

Najnowsze posty

Moje drugie mydło

Do mojego drugiego mydła również podeszłam od nieoczywistej strony, bo chciałam zrobić supermydło. Tłuszczy było mniej niż za pierwszym razem, ale jednak receptura była autorska. I mimo iż brzmi to dumnie, to jednak nie był to sprawdzony przepis. A zwykły eksperyment. Leżakowanie trwało długo, więc przeniosłam mydła (inny pokój, wysoka półka, blisko okna). Testy zaczęłam później niż po standardowym okresie leżakowania (6 tygodni) ze względu na widoczne oznaki tego, że mydło długo schło. Gdy już się nadawało do użycia, testowałam przez dłuższy czas tylko na dłoniach. Dopiero później na twarzy. A gdy byłam zadowolona z efektów, to na całym ciele. W wersji z tymiankiem mydło działa jak dość ostry pumeks albo bardzo szorstka gąbka. Pobudza krążenie, ale na twarz nie polecam, bo można się zwyczajnie poranić. Za to w wersji z witaminami mycie jest przyjemne i skóra po użyciu pozostaje gładka i delikatna. Idealna opcja zarówno dla dłoni jak i twarzy.

Moje pierwsze mydło - zdjęcia

Moje pierwsze mydło powstało z połączenia aż ośmiu tłuszczy: oleju kokosowego , oliwy z oliwek , oleju z pestek dyni , oleju z pestek winogron , masła shea , oleju z pestek malin , oleju lnianego i oleju z nasion marchwi . Nie była to najprostsza receptura, ale dzięki niej zdobyłam sporo doświadczenia. Lubię eksperymentować. Znałam podstawy mydlenia, więc postanowiłam zrobić mydło full wypas - tak, by było i pielęgnujące, i myjące, i zużyło te tłuszcze, które miałam w domu. Mydło po dobie leżenia w formie (właściwie w kartonie po soku) było koloru ciemnego karmelu (chociaż "kupa" to pierwsze skojarzenie). Po wyjęciu z kartonu oraz foremek (miałam też kilka mydeł w specjalnych silikonowych foremkach) leżakowało kilka tygodni. Niestety nie schło najlepiej. Zmieniłam miejsce przechowywania mydeł na szafę przy oknie i w kolejnych tygodniach zauważyłam zdecydowaną poprawę w procesie leżakowania. Mydła zdawały się blednąć, jaśnieć i schnąć. Obracałam je, by schły równomierni

Moje pierwsze mydło

Moje pierwsze mydło wykonałam w lutym. Znałam podstawy mydlenia i miałam wystarczający sprzęt (blender, miskę, mieszadło). Kupiłam wodorotlenek sodu (NaOH), który jest niezbędny do zmydlenia tłuszczy i wodę destylowaną . Za formę posłużył mi karton po soku.  Proces tworzenia mydła przebiegał przyjemnie i bezproblemowo. Leżakowanie mydeł trwało dłużej niż myślałam, więc zmieniłam miejsce i sposób ich przechowywania. Po standardowym okresie leżakowania (6 tygodni) testowałam, czy mydło nadawało się już do użycia. Niestety nie; po spłukaniu ciepłą wodą namydlone ręce zwyczajnie piekły. NaOH to żrąca zasada, więc jeśli mydła nie wyschną, będą drażniły skórę, zamiast ją pielęgnować. Kilka dni temu postanowiłam znowu sprawdzić, jak się miewają moje mydła. Okazało się, że zmieniły one kolor - były o wiele jaśniejsze niż na początku. Wtedy zrobiłam kolejne testy. Mycie nie piekło, nie bolało, było przyjemne i skóra po umyciu pozostawała gładka i delikatna. I nadal pozostaje, bo myję

Dziennik rozwojowy Edyty Zając

Miesiąc temu wzięłam udział w wyzwaniu Edyty Zając " Dziennik rozwojowy ". Było to ciekawe doświadczenie, które polegało na odpowiadaniu na pytania. Niektóre były trudne, zmuszały do przemyśleń, inspirujące. Oto niektóre z nich: Co w moim życiu tu i teraz jest wspaniałe? Ludzie tak rzadko myślą o tym, co mają; tak rzadko są wdzięczni za to, co posiadają, a tak często narzekają, myśląc, że czegoś im brakuje. Czego potrzebują moje relacje? Rzadko się myśli o relacjach z innymi ludźmi; jak je pielęgnować, jak odnowić, jak zakończyć te toksyczne. W jakich obszarach wspierasz innych ludzi? Pytanie zmuszające do myślenia. Czy w relacjach dajemy coś od siebie? Czy tylko bierzemy? Wszystkich pytań było 30 - było to wyzwanie dziennika samorozwoju. Jedno pytanie na jeden dzień. Co prawda, do wyzwania zapisałam się kilka dni po jego rozpoczęciu, ale w ogóle mi to nie przeszkadzało, żeby na początku byłam w plecy. Z nikim się nie ścigałam, nie walczyłam o najlepsze odpowiedzi

Ukulele

Jestem oczarowana tą małą gitarą. Nigdy wcześniej nie uczyłam się grać na instrumencie ( znam kilka fragmentów melodii nauczonych na pamięć dawno temu, np. "Do Elizy", "Wlazł kotek na płotek" czy "wyszły w pole kurki trzy", jednak uważam, że to się nie wlicza do "umiem grać" ). Jestem zauroczona brzmieniem ukulele i cieszę się, że zdecydowałam się na jego zakup. Nie mam porównania, więc nie wiem, czy to najlepsze ukulele w tej cenie, ale myślę, że jest wystarczająco dobre (jak Steve Nash ;)) i to mi wystarczy. Nie żałuję, że nie jest to ani najtańsze ukulele, ani najdroższe. 

Marakasy domowej roboty

Znalazłam ostatnio sporo inspirujących aktywności, jakie mogłabym robić z moim Skarbem. Jedną z tych aktywności jest muzykowanie i do tego na własnoręcznie wykonanych instrumentach. Nie. Nie jestem ekspertem od muzyki, raczej będziemy pląsać, śpiewać, tańczyć i grać bardzo amatorsko. Nie jestem też specem od techniki, więc moje pierwsze instrumenty są równie amatorsko wykonane, ale i tak mi się podoba ich finalny wygląd. Gdybym miała więcej umiejętności, pewnie wyszłyby lepiej. A że nie mam, to wyszły, jak wyszły i też dobrze. :) Najłatwiej jest, moim zdaniem, wykonać grzechotki, ale to już mojemu dziecku jest znane i z wczesnego okresu niemowlęcego i z eksperymentowania, polegającego na wkładaniu różnych kuchennych produktów do jajek po Kinder Niespodziankach i innych pojemników. Dlatego, tym razem postawiłam na proste marakasy. Widziałam na PowerOfMelody oraz na Pinterest ładnie wykonane marakasy. Okazało się, że nie mam w domu jednorazowych łyżek, więc wykorzystałam widelce.