Klaudia Szlagor

Reklamy przesyłane za pomocą SMS-ów, podobnie jak reklamy telewizyjne nie zawsze są przemyślane przez swych twórców. Nie raz chciałoby się poprawić taką reklamę o swój komentarz, który byłby lepszy, przyjemniejszy, zabawniejszy, czy bardziej odpowiedni. Większość z nas jednak nie ma takiej mocy sprawczej, toteż godzi się na reklamy w tej postaci, jaką nam prezentują odgórnie lub przełącza stacje. SMS-ów można przecież nie czytać, nie odbierać. Ja jednak odbieram. Czytam. I dziwię się twórcom, zadając sobie pytanie: "a gdzie jest profesjonalizm?" Treść SMS-a była następująca: Czy wiesz gdzie jest teraz Twoje dziecko? Aktywuj usluge - do lokalizacji wystarczy, ze bedzie mialo telefon! Wiecej: [tu adres strony internetowej] Pomijając fakt, że reklamy czemuś mają służyć, to pozostaje kwestia takich SMS-ów jak ten powyżej. A co - pytam się - jeśli takiego SMS-a dostanie osoba bezdzietna? Kobieta, która nie może mieć dzieci? Małżeństwo, które stara się o adopcję? Rodzice

Ten post został przygotowany przez Klaudię Szlagor  i Piotra Szlagora jako ich refleksja po przeprowadzonej pracy badawczej na temat kompetencji informatycznych Polaków. Jego treść jest identyczna zarówno tutaj, jak i na blogu drugiego autora. Dzień 11 czerwca 2010 był datą prezentacji studenckich prac badawczych w bielskim Kolegium Nauczycielskim . Odbiorcami były inne grupy studentów matematyki, które również prezentowały swoje wyniki badań. Prace zostały wykonane w ramach statystyki matematycznej, będącej częścią zajęć z rachunku prawdopodobieństwa. Nasza praca miała na celu zbadanie obecnych kompetencji informatycznych dorosłych Polaków. Dodatkowym celem, jaki sobie postawiliśmy, było zestawienie naszych wyników z wynikami pracy badawczej sprzed ośmiu lat, autorstwa Katarzyny Tomasiuk i Przemysława Szlagora o tym samym tytule. Dzięki temu mogliśmy odczytać bardzo interesujące tendencje zmian mentalności polskiego społeczeństwa.

Ludzie odchodzą z dnia na dzień Tak szybko Plujemy sobie wtedy w twarz Że tak wiele zostało niewypowiedzianych słów Utajonych prawd Dotrzymanych tajemnic I nagle chcemy krzyczeć W imię dobra słusznych idei Dla spokoju Ludzie odchodzą z dnia na dzień Nie żegnają się Nie płaczą Nie dopuszczają myśli o śmierci Żyją Do końca swych dni Czy nie jest tak, że wierzymy W życie pozagrobowe Dlatego że boimy się umierać? I boimy się myśleć Że już nie ma tych ludzi wśród nas? Boimy się...?

1 czerwca 2010 wzięłam udział w konkursie pt.: Stwórz hymn Dnia Przytulania . Był to konkurs internetowy, a moja propozycja brzmiała następująco: Dziś Światowy Dzień Tulenia - przytulamy wszystkich. Z serdecznością - bez wyjątku - dalekich i bliskich. Rytm bębenków pojawiał się po kliknięciu w guzik, lecz - z nim czy bez niego - moja propozycja wydaje się być rytmiczna, prosta do zapamiętania i w dodatku się rymuje (a nie wszystkie konkursowe propozycje się rymowały). Rym łatwiej wpada w ucho, a sylabotoniczność strof ułatwia zapamiętanie treści :).